Reis door Costa Rica, rit van La Fortuna naar Manuel Antonio
Van La Fortuna naar het Manuel Antonio National Park
Rob en Anita Loos, 5-8-2004
Vandaag staat er een lange reis van La Fortuna naar het Manuel Antonio National Park van 6 uur op het programma, reden
genoeg dus om lekker vroeg op te staan en te eten want we willen
ook nog rustig rond kunnen kijken onderweg. We hebben een route
uitgestippeld via La Fortuna naar San Ramon. Vanaf daar gaan we met de huurauto
via de Interamerican Highway naar Puntarenas en dan naar beneden naar het Manuel Antonio National Park.
Het eerste gedeelte is een prachtige rit maar door het bedompte
weer zien we weinig of niks van het landschap. Ook de bewegwijzering
helpt weer eens niet mee en uit voorzorg vragen we maar een paar
keer extra. Als we het klein gehuchtje Las Tigras uitrijden wuift
een oude dame ons terug, we moeten keren en in het dorp linksaf.
Het zal allemaal wel en dus nemen we de gok die later goed uit
blijkt te pakken. San Ramon staat op de borden, maar in deze plaats
aangekomen zien we nergens een verwijzing naar de highway. Veel
vragen helpt en als blijkt dat het alsmaar rechtdoor is bereiken
we rond 11:30 de highway. De regen, slecht zicht en nog slechtere
weg laten we voor even achter ons.
We moeten weer wennen aan het drukkere verkeer. Het zijn de vrachtwagens
die ronkend en rokend voor de problemen zorgen doordat ze toch
inhalen als er een tegenligger aankomt. We zien nog een auto die
het ravijn is ingereden, waarschijnlijk door toedoen van een vrachtwagen.
Bij Esparza moeten we de reis naar het zuiden afbuigen maar ook hier
zijn weer geen borden te vinden. De afslag vinden we pas bij Puntarenas
als we zijn omgekeerd. De weg is hier weer heel erg slecht; potholes
in overvloed en slingerend vrachtverkeer dat geen rekening houdt
met buitenlanders die dit niet gewend zijn. Gewoon rustig volgen
en langzaam rijden en het komt vanzelf goed.
Bij Caldera zien we een haven en net voor de brug staat een restaurant
dat uitnodigt voor de lunch. De tomatensoep en de broodjes gezond
zijn lekker en het uitzicht op de haven en de vele oude Amerikaanse
vrachtwagens leuk om naar te kijken. In de verte zien we de containers
met bananen geladen worden op de grote containerschepen. Ook de
Pacific Coast van Costa Rica ligt er heel vreedzaam bij vandaag.
  Na
weer een half uur rijden komen we aan bij de brug over de Rio
Tarcoles. Het is druk op de brug en er staan veel auto’s
bij het restaurantje. De reden hiervoor zijn de krokodillen die
met bosjes onder de brug het water onveilig maken. En ook hier
weer geen kleine jongens. Na een lange, relatief saaie weg langs
palmolieplantages en wankele bruggen arriveren we mooi op tijd
op onze bestemming voor die dag; Manuel Antonio. Ons hotel, hotel
Espadilla, ligt op een steenworp afstand van de ingang van het
park. De kamer is een ware oase en de receptionist ziet zelfs
nog kans een schilderij recht te hangen. Het zit hem in de details.
Hier houden we het best 2 dagen vol, dat moet lukken.
Het hotel ligt eigenlijk aan het Playa del Espadilla, het strand
voor de ingang van het Nationale Park Manuel Antonio en “the place to be”.
Hier is het leukste strand en er zijn wat barretjes en restaurantjes.
We verkennen het strand nog wat en drinken een biertje bij een
tentje aan het strand. Op de terugweg naar het hotel eten we bij
het restaurant op de hoek. Om 19:00 terug op de kamer, douchen
en naar bed.
|
